પરિચય
ડરાવણાં વાર્તાઓ, માનવ સ્વભાવનું એક અવિશ્વસનીય અને આધુનિક રીતે આકર્ષક પાસું છે. આ વાર્તાઓનો ઉત્પન્ન ઐતિહાસિક સમયોથી થયો છે અને સમય સાથે તેમની લોકપ્રિયતા વધતી જઇ છે. ખાસ કરીને ગુજરાતીમાં આ વાર્તાઓ લોકોની કલ્પનશીલતા અને જિજ્ઞાસાને સજાગ કરવામાં મદદરૂપ થાય છે. ગુજરાતી સાહિત્યમાં ડરાવણાં વાર્તાઓનું એક વિશિષ્ટ સ્થાન છે અને આમાંથી અનેક વાર્તાઓ સાંસ્કૃતિક ભાષાશાસ્ત્ર અને લોકકથાઓથી પ્રેરિત થયેલ છે. પ્રાચીન માન્યતાઓ અને આધુનિક વિચારોને સંમિષિત કરતી આ વાર્તાઓ વિદ્યાર્થીઓ અને સામાન્ય લોકો વચ્ચે એક અનોખું ખેંચાણ રાખે છે.
એટલું જ નહીં, પરંતુ ડરાવણી વાર્તાઓ વિલક્ષણ માનવ અનુભવોને ઉજાગર કરે છે. તે ડર, અણસાર અને અશાંતિનું નિયંત્રણ કરવામાં સહાય કરે છે. જ્યારે લોકો આ પ્રકારની વાર્તાઓ વાંચે છે, ત્યારે તેઓ પોતાના અનુભવોથી જોડી શકે છે, જેનાથી તેમની રસવાળું સંવાદિતા વધે છે. વધુમાં, આ વાર્તાઓ મોકલતી ભાવનાઓ, જેમ કે ડર અને અહેસાસ, માનવ સર્કૂટને અનુકૂળ બનાવે છે, જે લોકોને આકર્ષિત કરે છે. મીડિયામાં જ્યારે એક જાળવણી સહયોગની વાત આવે છે, ત્યારે આવા વાર્તાઓને વધુ પડકારજનક અને રોમાંચક બનાવવા માટે વિવિધ સામગ્રી પણ સામેલ કરવામાં આવે છે.
દેશની કથાપ્રેમીઓમાં શાંતિ અને એકાંતનો અનુભવ આપતી આ વાર્તા લોકો માટે ત્યારે સહાયક છે, જયારે તેમને પોતાના દૈનિક જીવનથી થોડીક તણાવ અને આકર્ષણ આલિંગનવાની જરૂર પડતી હોય છે. આ રીતે, ગુજરાતીમાં ડરાવણાં વાર્તાઓને પ્રજાજનં ઉદ્ભવ અને સંસ્કૃતિને સમજવાનો એક મહત્વપૂર્ણ અંગ તરીકે ગણવામાં આવે છે.
વાદળી તેમના આસપાસ
એક સામાન્ય દિવસમાં, જ્યારે ઘરનો પરિવાર બહાર નીકળવા માટે તૈયાર થઇ રહ્યો હતો, ત્યારે મનમાં એક અનોખા વાદળીના અનુભવો અનુભવ્યાં હતા. ઘરના લોકો સૌ જાણે વાદળાના ઘનતામાં નુકશાન અનુભવી રહ્યા હતા, એક અજાણ્યા સાહેબની હાજરીને તેઓ લઘુ સમજે કાંઇક ભવ્યતાનો અનુભવ કરી રહ્યા હતાં. ઘરની અંદર એક અનોખો માહોલ હતો, જેમાં વાસ્તવિકતા અને ખ્યાલીપો એક સાથે જગ્યા લેતા પ્રતીત થતું હતું.
આ અજાણ્યા સાહેબની કાર્યશક્તિના નાંહિતામાં ઘરનો સંવાદ આસપાસના ઘરમાં પડતો અંધકાર અનુભવતી વળી, તેઓ પહેલાં એવું સ્વજન અનુભવે નહીં પરંતુ હવે એક હજાર વહેલાં નીકળતું તેમના જીવનનું સમયગાળો બની ગયું હતું. એકદમ આશ્ચર્યોની શ્રેણી શરૂ થઈ ગઈ; ઘરની વસ્તુઓ સામાન્ય રીતે જે સ્થાન પર સ્થાયી હતી, એ સ્થાન ભ્રષ્ટ થવા લાગી. આ વાતને સાંજના ખામીલે હળવો અંધારો ભેળવીને, ઘરમાં કોઈએ મૂળભૂત રીતે ભયભીત અનુભવ થવા લાગ્યો.
અતિથિ સાહેબનું આ અસ્તિત્વ ન માત્ર એક મોંઘવારી કે ભયનું કારણ બન્યું, પણ તૈયારીમાં પણ અણગણતાવાળી ઘટનાઓને અ ટકરાયેલા ઘરમાં પ્રવેશતી લીલાપટ્ટીમાં એક નવો વાદળી લાવવામાં આવ્યો હતો. એને ઘરના લોકોનું શાંતિભ르는 વાતાવરણ સંપૂર્ણપણે બદલાયું. સાંજની શાંત અને નિષ્ક્રિય જગ્યાએ હવામાં એક થરકારક સંધ્યાનો ભાસ દોર્યો. આ અજાણ્યાં બે ગાયક અને એક ભયાનક વિષય બનાવીને તેને છલકાવવા માટે ક્યારેક પણ ઘરમાં પ્રવેશ આપે છે.
સ્થિતિનું આભાસ થતાં, ઘરના લોકો એકબીજાને ટેટલિંગ અને ચિંતામાં મુંડન કરી રહ્યા છે, તેમ છતાં, એ અજાણું આકર્ષણ તેમને વધારે સમય સુધી આ ખેલની જગ્યા પર રાખે છે, જેનો તેમણે અનુભવ કરવો હતો. ભવિષ્યમાં ભ્યામાં આ પ્રકારની અજાણ્યતા વધુ વિકસિત થવાને લીધે, તેમના જીવનથી ક્યાંક તેઓ દૂર થઈ ગયા છે. સમાજની ઘણી વાર્તાઓ એક ઘરમાં બનેલી ભયાનક વાતોને અવરોધિત કરતા વધુ આકર્ષિત કરતી હોય છે.
રાતના ટોરણ
એક તૂણકાં ગામમાં, જ્યાં ઝેરી વાતાવરણ વહી રહ્યો હતો અને માનવ વસ્તી લીલોતરીના હોસ્પિટલ ફેંકી રહી હતી, ત્યાં એક યુવાન યોગી જીવનના ઊંડા મોક્ષને શોધવા સહુાચારો કરી રહ્યો હતો. તેનો નામ મયુર હતો અને તેણે એક જૂના મંદિરની શોધમાં રાતના અંધકારમાં પ્રવેશ иткән હતા. આ મંદિરો ખૂણામાં ખંડિત નગરીઓની કથાનું સત્તાવાર અંબાવ કરવા કાળજીપૂર્વક આધારિત હતું. એક રાત, જ્યારે ચંદ્રને કાળજરની કાપણીમાં અવગણ્યું, ત્યારે મયુરનાં પગલાં મંદિરમાં પ્રવેશ કરતાં ત્રાસદાયક લાગણી થઈ હતી.
જ્યારે તે મંદિરમાં પ્રવેશ્યો, ત્યારે તેને અંદર જમણાંથી ખૂણાઓ અને પ્રશસ્ત ઘાટોનો અનુસંધાન કરવાનો પાડો હતો. વર્ષોથી પ્રાચીન દેવ્તાને પ્રસન્ન કરવા તેમજ અંધકારને બહાર મૂકવા આ જગ્યા સૂસતી હતી. મયુરને લાગ્યું કે તે માત્ર ભમારું જ નહીં, પરંતુ તેના જાતના ભયનું સમન્વય કરવાનો સમય આવ્યો છે. અંધકારમાં તે હસ્ખેલી દૃષ્ટિથી જોઉં ચૂકી હતી, અને તે ઘાટના એકાંતને પાર કરવાનો નિર્ણય લીધો. આ એક વિરલ યાત્રા લાગી, જેમાં તેણે તેના પોતાની આત્માને શોધકાઈ બહાર લાવવી હતી.
જ્યારે તે મંદિરના સમાન જ્વાળાને મીઠું ચડાવતું અનુભવતા કરે છે, ત્યારે મયુરને અચાનક અંધારાની આસપાસ એક અનામી ઊંચી રચના જણાઈ છે. આ શંકાસ્પદ ભૌતિક રજૂઆત તેના અંતરમાં ડરાવતિક પ્રભાવ પેદા કરી રહી હતી. તેમણે આ ભયદાયી ప్రతિક્રિયાનું સામનો કરવા માટે પોતાના મનને મજબૂત રાખવું પડ્યું. જોતાજોતાં, તેમણે બાબતની હકીકતને ઓળખવાનો પ્રયાસ કર્યો અને તેમણે જાણ્યું કે ડર માત્ર એક મિથક છે; તે વ્યક્તિ પ્યારે પ્યાર આપી શકતી છે. આ નોંધ ઘાટની દીકરા અને તેમના આત્માને નવી અસરચિન્હીત કરશે. તે ક્ષણમાં, યોગી પાસે ડર પર ફરજ પાડવાનું તાકાત પ્રગટ થયું, જે આકાશમાં તેમના માર્ગ પ્રકાશિત કરશે.
મોહક ભૂત
એક પરિવાર પોતાના નવા ઘરમાં પ્રવેશ કરે ત્યારે તેઓ મંધક અને ઉત્સાહના ભાવ સાથે ભરી જાય છે, પરંતુ થોડીક જ દિનોએ તેઓને ત્યાં કંઈક વિશિષ્ટ અને અસાધારણ લાગવા લાગે છે. ઘરનું વાતાવરણ અગાઉની શાંતિ અને સુખમયતા તરફ પાછું જવાનું નથી, કારણ કે તે એક હૈયા વિહોણું અહેસાસ અનુભવવા લાગ્યા છે. આવું લાગતું હોવાથી, પરિવારના સભ્યોને જાણમાં આવે છે કે તેમના નવા ઘરમાં કોઈ અણન્યા સત્તા અસ્તિત્વમાં છે, જે તેમના નાગરિક જીવનમાં મોહકતાનો સ્પર્શ લાવે છે.
આ ભૂતની ઉપસ્થિતિની જાણ મેળવ્યા પછી, પરિવારના લોકો રહ્યો-રહેવાસમાં અને કહેવામાં આવે છે કે આ ભૂત જૂના ગુસ્સામાં અટવાયેલો છે. અક્ષરો અને અવાજોના માધ્યમથી, આ ભૂત હવે ઘર્યું ઘેરણું બની ગયું છે, જ્યાં તેને શોધવા प्रयास કરવું એ પરિવારે પુરુષો સાથે મળીને નક્કી કરવું છે. મોટા ભાગે, ભૂત સામ્ય અને શહેરની વાર્તાઓથી સંબંધિત હોય છે, જે કુટુંબના સભ્યોની તેની આધ્યાત્મક અસામી પ્રત્યેની શ્રદ્ધા વધારવા માટે ઈચ્છા થઈ રહી છે.
ઘરના દરેક ખૂણામાં મિલન કરવા માંગતા અને ભૂતની અસલ્ત્વના ઓરડો માંચતા પરિવારે દરેક ખૂણામાં અને કોણે તેની ઓળખાણ કરવા કે તે ભૂત કયા પ્રકારનો છે તે જાણીતી જોગવાઈ કરવા પ્રયાસ કરી રહ્યા છે. આ સત્ય સ્પષ્ટ ન થવાને કારણે, પરિવાર સહારા નાંખી, કેટલીય રીતે આ ભૂતના રહસ્યમય જીવનના વિષયમાં ઊંડાણપૂર્વક પ્રવેશ કરી રહ્યો છે. કેટલાકે તેને આકર્ષક ગમ્યા છે, જયારે કેટલાકે ડરો અનુભવ્યા છે.
આ મોહક ભૂતના સંપર્કમાં આવતા આ કુટુંબે પગલા રાખ્યા છે કે તેઓની ભાગ્યે જ તેનો સામનો કરવો રાખે છે કે નહિ. તે એક સમાચાર બની છે જે તેમને ગણનાનો, આકર્ષણનો અને ડરનો અનુભવ આપે છે.
મેટ્રોઝમાં દીઘૃ
એક શાંત સાંજના સમયે, જય એક યુવાનએ મેટ્રોની સવારી કરવા નક્કી કરી. તે એક સામાન્ય મુસાફરી सम्झાવતો હતો, પરંતુ તેની મેટ્રો સવારી ખૂબ જ સ્પેશિયલ બની ગઈ. જય જ્યારે તેમના અલ્પ અવકાશમાં પધર્યો, ત્યારે મેટ્રોનું વાહન પરંતુ અસામાન્ય રીતે ધીમું થઈ ગયું અને અંતે સંપૂર્ણ રીતે બંધ થઈ ગયું. તે ઘડીમાં, રાહદારીઓની વચ્ચે એક અકળાવો ફેલાઈ ગયું. સુંદર મેટ્રો વ્હેંચતું અવાજ અને જોવાયેલું દ્રશ્ય હવે એક અનિચ્છીત અનુભવો હેઠળ પરિણમિ ગયું.
ચક્કરોتقરુતત અને અશાંતિમાં ભય થવા લાગ્યો. જયના કાર્યે તેની આસપાસના લોકોને જોવાનું શરૂ કર્યું; કેટલાક ચિંતિત હતા, તો કેટલાક અસ્વસ્થ લાગતા હતા. એક રોમાન્ટિક યુગલના આલિંગન દરમ્યાન, અનુમાનિત ભયને પાર પાડવા માટે તેઓ મોટે ભાગે એકબીજા સાથે જંતુઓની જેમ લાગ્યા. જયને આ સાવિક વિડંબના તળે એક અનોખું હશેલાવ્યું અને એને એક વિચિત્ર અવાજ સાંભળાયો જે મેટ્રોમાંથી આવે છે.
મેટ્રોમાં થોડું અટલાવો અને અચાનક આરામદાયક નેતૃત્વ મેળવનાર અનંત વસ્તુઓની ભાવનાઓички દિવાલોએ તેમના તરફ નજર ફેરવી દીધી. જયને આ નદીમય અવાજોથી વચ્ચ’];
ભય અને ચિંતાનો અનુભવ થયો. તે અંધકારમાં ઘણું બધું ઉત્સુકતાથી સ્વરૂપ પામતું હતું. અવનવા ધ્વનીઓને સૂચવતા, જયને લાગણી અનુભવ્યો કે તે માત્ર એક મેટ્રોમાં નથી, પરંતુ કંઈક વધુ ભયાવહમાં છે. તે જોવું તેવા રૂમમાં હતું જ્યાં શક્તિ અને અશાંતિએ આકાશને સ્પર્શતું હતું.
અમુક સમય પછી, મેટ્રોને ફરીથી ગતિ મેળવવા માંડી, પરંતુ જયના મનમાં મેટ્રોની વિલંબ અને એની આસપાસની વાતાવરણનું અંધકાર રહે ગયો. આ સમાચાર ખૂબ જ નાની હતી, પરંતુ બિનજરૂરી ਭયને આવરી લીધું. અંતે, જયના માંડેલી મથક ઉપર જવા માટે મેટ્રો હળવું થયું, તેઓ આ અથાયમતી અનુભવને ક્યારેય ભૂલાશે તેવા સ્પષ્ટ ઉન્માદ સાથે ચુકાયા.
અંધકારના આકાર
એક સાંજ, જ્યારે રાત કાળાકુઈમાં લુપ્ત થવા લાગી, એક યુવતીને તેની વયજ્ઞાની વંશની વારસાની વાતોમાં ખોવાઈ ગઈ. અણજાણામાં, તે એક ભૂતકાળની સ્થળની મુલાકાતે આવી પહોંચે છે, જ્યાં અંધકારના સાવશ્ય ખેંચી લેતા પરિસ્થિતિઓથી ભયભીત રીતે જરૃરીયાત હતી. તે એક પ્રાચીન અને દુર્બલ મકાનમાં પ્રવેશે છે, જ્યાં ભયાનક અંધકાર માત્ર તેને જ નહીં, પરંતુ તેના પ્રકાશને પણ ગરભિત કરે છે.
આ મકાનમાં રહેલાં અવાજો, ગુફાઓમાં તેના હાથના છાયા, અને ઘરઘંટીના સડાર્થના પ્રતીક એવા વાસ્તવિક રંગો નામના દેખાયા, જે અનુમાન હાશિયાં ઊંચા કરે છે. ભય અને ઉત્સુકતા વચ્ચેનું આ સંઘર્ષ, તેના મનને ક્યારેક મક્કમ બનાવે છે, પરંતુ બીજી બાજુ અવકાશનું ભયાનક પ્રકૃતિ, તેને ઘેરી લે છે. કાળાની આ અંધકારમાં, તેણે ભૂતકાળની એક વ્યક્તિને અંતે શોધવા માટે કઠોર પ્રયાસ કર્યો, જેથી પાઠીત કરેલા પાઠને સમજી શકે.
આવી રીતે, તે મકાનના ચોરણમાં વિધ્વંસ થવા લગણી, જે પેલે મળ્યા પડોશમાં હવે વેણવાળું બનાવવાની કોશિશ કરી રહી હતી. સમય બીતતું રહ્યું, પરંતુ સંજોગો વધુ ક્રૂર બનતા ગયા, કારણ કે યથાર્થ વ્યક્તિત્વનું પડવું અણજાણું ને અસ્તિત્વના કાંઠે મોટા સવાલો ઊભા કર્યા. તે ક્ષણો દરમ્યાન, વાંચક આંકડીને સુંદરતા અને ભય સાથે ભેગા કરવામાં મદદ કરે છે, અને શ્રમ કે જેમણે આ અંધકારના આકારમાં જીવતા હોવાના તેમજ જીવોનાં પરંપરાગત કેટલાંક બનાવવાની નોંધવણીનું આયોજન કરે છે. આ યાત્રા, જે મનામો ભેદ દાખલ કરે છે, તે હવે શ્રેષ્ઠ પડકારોમાંનું એક રૂપ લે છે.
રાતની દ્રષ્ટિ
શામળા અને શીતળ, બે મિત્રો, એક શાંત અને શામળા રાતને એક સુંદર જીવન ઘરે પાછા આવી રહ્યાં છે. પરંતુ, તેમના હ્રદયોમાં સાદગી અને સુંદરતાનો ભાવ ટેકાણે બદલાઈ રહ્યો છે. જ્યારે તેઓ પોતાના પરિવારના ઘરની તરફ દાઉ ઉપટયા, બેસ્તે વિચિત્ર અવાજો સાંભળવા લાગ્યા. અવાજો ગ Associates સૌથી ત્રાસ જ્ઞાનદાર કેવળ દેવા છલકાનું પ્રતિનિધિત્વ કરી રહ્યા છે, જે તેમના કિતા જીવનમાં એક નવો સંકેત લાવી રહ્યા હતા.
જ્યારે તેઓ ઘરના શાસનમાં આગળ વધ્યા, તેઓએ એક શ્યામલ મિષ્ઠાન અનુભવો. એ આપસમાં એવી અસાધારણ આસ્થા માસૂમ શેરું પ્રમાણેના છે, જે ક્ષણમાં થાય છે, તેમજ બંને મિત્રો એકબીજાને કહે છે કે શું તેઓ આ અણધારી અવાજને પુરૂ કરવું છે. જેમાં મોજૂદીની વિશાળતા સ્મૃતિઓમાં લૂંટાઈ રહી હતી.
વિચારણા કરી રહ્યા હતા કે શું બીજા વ્યાવસાયિક દ્રષ્ટિ તો રહ્યો, એક વિચલિત અંદરોનો સામનો કરી રહ્યા હતા. એક મિશ્રણ ઝડપથી ચહેરામાં આવી જતું હતું. ચહેરાનું ચેતન, જે એકચોટું વાવાઝોડુંazini એક ભૂતકાળ તરફ સંકેત કરી રહ્યું હતું, તેઓ આગળ વધવા માટે અનિચ્છક હતા. શામળા અને શીતળ પોતાના મનનાં ભયને પાર પહોંચવા માટે પ્રયત્નો કરી રહ્યા હતા પરંતુ પૃષ્ઠભૂમિમાં તે શખ્સનાં ચહેરા ચમકતા જણાઈ રહ્યાં હતાં.
બે મિત્રો વચ્ચે માત્ર ગૂંથાયેલું વાતાવરણ છે, પરંતુ આ મજબૂત નિયંત્રણમાં તેઓ એકબીજાને તણાવવાનો પ્રયાસ કરી રહ્યા હતા. સમય પસાર થતી પરિસ્થિતિના વેદનાનો જવાબ આપતો, આવા પળોમાં તેઓને એકબીજાની મમતા વધુ સ્પષ્ટ રીતે સમજાવવાની જરૂર હતી. તેઓ જાણે ફરિયાદ કરવી અને એક સમયબમ્બ આંતરિક ડરનો સામનો કરવો પડ્યો હતો, જ્યારે શેખનું ચહેરું તેમની આસપાસ અદ્રષ્ટે જળતાં હતું.
કાળાટોટો
ગુજરાતી સાહિત્યમાં, કાળાટોટો એક એવો વિષય છે જે ઘણા લોકોને આકર્ષે છે. આ વાત જે કાળાટોટો સાથે સંકળાયેલી છે એ છે કે તે આપણને ડર અને રમતિયાળ સંવેદનાઓમાંથી પસાર કરે છે. આ કાળાટોટોના અનુભવો ઘણા વખતથી લોકોને તેમના મૃત્યુને, જીવનને અને આકાશમાં રહસ્યમય બની જતા રંગોને શોધવા પ્રેરણા આપી રહ્યા છે. ઘણા લોકો કહે છે કે કાળાટોટો પસંદ કરશે ત્યારે, આપણે તેને ધ્યાનપૂર્વક સાંભળવું જોઈએ, કારણ કે તે નિયમિત જીવનમાં એક પ્રકારનું અજોડ અને રોમાંચક અનુભવ આપે છે.
વિવિધ સાહિત્યિક કાર્યમાં કાળાટોટોનું વર્ણન એક સ્પષ્ટ દૃષ્ટિ ધરાવે છે. કેટલાક કાળાટોટા એવા છે જે જીવનના વાસ્તવિકતાઓને દર્શાવે છે, જ્યારે અન્ય જાદુઈ પ્રાણીઓના પ્રસંગોને ઉજાગર કરે છે. આ વાર્તાઓમાં વધારે માત્રા થાય છે. તેઓ તુરંત આપણા મનમાં એક ભયંકાર અને અદ્ભુત ચિત્ર ચિતરે છે. કાળાટોટા માત્ર માનવ જીવનના હેતુ વિશે જ નહીં, પરંતુ પરમાત્મા અથવા અન્ય અજાણ્યા શક્તિઓ મુકાબલો રાખવા માટે કેવી રીતે પડકાર દિલાવે છે તે પણ માહિતગાર કરે છે.
હવે, કેટલાય વાચકો લાગણીપૂર્વક આ કાળાટોટાઓને સાંભળવા માટે સર્જક બન્યા છે. એમણે જણાવ્યું છે કે આ વાર્તાઓને સાંભળવાથી તેમને થોડીક શાંતિ અને એ વિશ્વાસ મળે છે કે જીવનમાં કઈક અદ્રુષ્ય પરિબળો મુંબ્રાન છે, જે આપણા જાતનું વિસ્તરણ કરે છે. કદાચ આ કાળાટોટાઓ ફિલ્મ, નાટકો, અને વાર્તા બંનેમાં વધુ ફેલાઈ રહ્યા છે, જે અમારા મનને મોહિત કરી શકે છે અને જીવંત કાળાટોટોની શોધમાં મુકીને મૂડીયું છે.
અંતિમ ભાસ્કર
એક દિન, વિનોદ નામનો એક યુવાન, શાંતિથી તલાટીમાં સેવા કરવા જતા હતા. તે એક અભ્યાસી શ્રેષ્ઠ સમયે પાર્કમાં ચાલે હતા, જ્યાં વિચારોની આંખમાં બધા પ્રકારના પરિપ્રેક્ષ્ય પણા ફરતા. એક એવી જ શાંતિમાં, વિનોદને કોઈ અજ્ઞાત શક્તિનો અહેસાસ થયો, જે તેના મનને ગભરાવી રહી હતી. તે હજી પણ તેના તેમજ તેની આસપાસની સુંદર કુદરતની વખણતા હતી, પરંતુ કાળજોગે, તે એક અંધારું જંગલમાં ખોચી ગયો.
જંગલની ગભરામા, વિનોદ જનારો, ખૂણાઓમાં છુપાયેલા ફોન અને પચવત્તા જમાવીને થતું હતું. અહિયાં સુધીનો માર્ગ તેના માટે અજાણતો હતા. વિનોદ થોડીવાર કહેવું શરૂ કર્યું, જ્યાંથી તે આગળ વધતો હતો. તે અંજાન અનુભવોને મહેરબાની કરતા જતા, પરંતુ તેમના મનમાં રહેલ ભય તેમને ન છોડી parity.
અચાનક, એક દિલદહલવાર અવાજે તેને પછડતા વેનાં એક અંધારામાં ખેંચી દીધું. વિનોદ પેટા આપનારો વિચાર વિચ્છે યોગ્ય માર્ગ શોધવા લાગ્યા, પરંતુ તક ઉત્સાહ ન ઝીંક્યો. “હવત કાંઈ રહ્યું? મારે વળતા પડ્ધો,” તે તરત જ વિચાર કરવા લાગ્યું. વળવા માટે તત્પર રહેતાં, કદાચ તે ફરી તે જ માર્ગે પહોંચી જશે.
જ્યારે વિનોદનો પગ ફરી પાછા વળ્યો, ત્યારે તે અનુભવોનું સમગ્ર શાંત્અયતન આવી ગયું. દરેક ભૂલને વિથ્થિક მიმდინარეશ્યમથી નિકાળવાની કોશિશ કરવાની વિચારણા જોઈએ. આખરે, હાથે પકડાયેલા અંધાથ્યારા નીકળવાથી, તેણે ભયો ના અંધકારને થોડીવાર સહન કર્યું. તેથી અંતે, તે પોતાની કળાનો અંતિમ ભાસ્કર બને.
વિનોદની વાર્તા અંતે દ્રષ્ટિ આપે છે કે, દરેક વળણ કંઈક નવું શીખવાની તક છે, અને ક્યારેય કોઈ રીતે પાછળ વળવું પાણી અપ્રતિમ હોય શકે છે.